Koniec 2014 roku się zbliża

"Koniec 2014 roku się zbliża".
27.12.2014r. sobota 16:13:00

Koniec 2014 roku się zbliża

A ja będąc zmartwionym, zasmuconym,
Złym, może i strasznym człowiekiem
Już nie mam żadnej uciechy,
Już chyba nawet nie szukam pociechy,
Bo wiem, że i tak jej nie znajdę.
Nie znajdę pociechy jak i drugiej połówki.
Koniec, nie będę dzieciom strugał ołówki.

Zatrzaskuję drzwi,
Już zamykam się w swego pokoju klauzuli
I tylko lekka melodia mnie tuli,
Nawet gwar mych uczuć ucichł,
Bo ro ten burzliwy,
Był szczery i prawdziwy,
Takim byłem ja,
Ale wpierw jedna,
Potem druga,
Także trzecia i jeszcze czwarta,
Wszystkie prócz tej trzeciej,
Bo tylko ta trzecia nie wie,
Wszystkie one zraniły mnie strasznie.
A szczególnie ta ostatnia
I ta pierwsza.
A nie było by więcej niż ta pierwsza,
Ale skoro tak uczyniła,
Potem druga,
Trzecia skrycie do teraz,
A czwarta nagle, burzliwe,
Trzecią przyćmiła,
A jednak była nie prawdziwa,
Była taka jak wszystkie!

Także teraz siądę, muzykę posłucham,
Bo tylko ona mi wierna,
Tylko ona daje się przytulić
I tylko ona mnie tuli,
Bo nawet poduszka już jest wobec mnie zimna,
Mimo, że każdej nocy
W jej puchu szukam pomocy.

Wezmę powoli zjem jakiś rarytas,
A co tam linia,
Wiecznie dbać nie trzeba,
Skoro nie ma dla kogo.
Powiem wam do widzenia,
Bo znów beznadziejnego będę mieć sylwestra.
Oby mi się udało go spędzić
W samotności, w swej ciemności
Skoro nie mogę być gdzieś w towarzystwie.
Domownicy będą,
Ale oni mnie nie zrozumieją.

Może wraz z końcem roku
Skończę użalanie się nad sobą,
Ok. wezmę się w garść,
Skoro żadna z was mnie nie chce
To wezmę i pójdę gdzieś.
I już wówczas nie będzie odwrotu,
Już wówczas nie będzie mnie,
Przynamniej w takiej jak dziś formie.
Może kiedyś mnie komuś będzie brakować,
Ale ja na złość nie będę tego żałować.

A Ty ma chusteczko
Weź wypij mleczko
I połóż się spać,
Bo grzeczne dzieci tak robią.
A ja tradycyjnie, depresyjnie
Spać nie będę,
Bo spać nie mogę,
Jestem kosmitą,
Wszakże ja wraz z swą satelitą
Podążam bez przerwy,
A wy miejcie jeśli chcecie na mnie nerwy.

Od dziś już nic nie robię dla siebie,
Oddaję się bezgranicznie w otchłań,
I może skończę jeszcze jakieś studia.
Bo otchłań, to ma studnia.
Resztę pozostawię w milczeniu,
Bo te słowa piękne już nie są we mnie,
Skoro ich od nikogo nie słyszę,
Bo ich nie znam,
To ich chyba nie ma.
Kocham Cię, hm dzięki, że mi uświadomiłyście
Wy wszystkie przez wszystkie lata,
Że takiego czegoś nie ma
I mimo, że jestem marzycielem, romantykiem
To wiem, że to nie ściema

Koniec, nie ma już nic,
Może jeszcze poderwę się na równe nogi,
Bo czasem troszkę trwogi
Zagłusza moją ciszę
I moją zmęczoną intymność.
Zapłaczę bez wstydu,
Bo łez się nie wstydzę,
I zachwalę przetrze swych okularów szybę.
I już tylko Bóg mi pozostaje
I ostatnie chwile, dni
Pewnego, jakże ważnego dla mnie etapu życia.

Już mnie nic nie zaskoczy,
Już chyba nigdy słowa wyznania uczuć
Z mych ust jak królik z kapelusza z mych ust nie wyskoczy.

autor

AMOR1988

Napisany: 2014-12-27 Dodano: 2014-12-30 00:33:54

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie