Udźwignąć smutek
Dla wszystkich, którzy widzą w tym wierszu samego siebie.
Chodziłaś mała dziewczynko,
gdzieś po kątach, po pokoju.
Nikt nie słyszał Twoich łez,
nie mówiłaś o smutku nikomu.
Chciałaś to na własne barki wziąć,
we łzach tonąc, gdzieś w cieniu siąść.
Mała dziewczynko,
nie płacz proszę,
będzie wkrótce dobrze,
przekonasz się.
Może jednak ktoś Ci pomoże.
I otrze z Twego lica łzę.
autor
poetica
Dodano: 2009-02-13 19:54:55
Ten wiersz przeczytano 371 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Jak dla mnie nie jest to wiersz z rymami. Chyba, że są
one nieregularne to mogłabym się zgodzić.
Popraw parę rzeczy. Raz piszesz Twój z dużej litery a
raz z małej. Tak nie może być. Trzymaj się jednej
wersji.
A tematyka nawet mi się podoba, chociaż ja napisałabym
to trochę inaczej.
Pozdrawiam i plusik zostawiam :)