Koniec

Z oczu po policzkach ...
Łzy będą strumieniem płyneły...
Kolor sukienki powoli zblaknie...
Ze smutku...
Nastąpi cisza...
Bo słowa wraz z nią umrą...
I już nie napisze nic...
Bo sie wykrwawiła jej wena...
Spojrzy w lustro...
Z pogardą poetki...
Na odbicie własnej twórczości...
Której tam jednak nie ma...
I umrze jej natchnienie...
Tak jak Ci których by kochała...
Gdyby tylko żyli...
I straci swe wiersze...
Jak jej niegdyś bliskich ludzi...
Złamie długopis...
Jak życie złamalo jej serce...
Przestanie kochać...
Pełnią życia żyć...
I pisać przestanie...

autor

cougee

Dodano: 2006-05-06 01:35:19

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie