Koniec
Ludzkości - coby przemyślała swoje postepowanie...
Nienawiść i gniew,
Słowo i śpiew.
Uczynek to grzech,
Szczęście to pech.
Myśli w zamrożonych snach,
Zgniłe ciało gorzkich kłamstw,
Władca przyodział zła łach,
Wszystkich pragnień nadszedł kres.
Zgryzota i czas,
Piekło i las.
Starania nadaremne,
Smutki bezdenne.
Życie codziennie nas łudzi,
Śmierć nadejdzie by oszukać ludzi.
Marzenia rzucone na szalę,
Człowiek tracący swą wartość.
Łódka strzaskana o falę,
Wszystkich pragnień nadszedł kres.
Dobro przeminie,
Zło nie odpłynie.
Energia nas pozostawi,
Ludzkości już nic nie zbawi.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.