Koniec Końców

O jasności nocy
Przesyconej zapachem łez
W której rzeka melancholii
Zatrzymuje swój bieg
By wypełnić dolinę duszy

Karmazynowe przypływy
Zwierzęcego bólu
Ogarniają cały strach
Wyzwolone z nienawiści
Przez istotę gwiazd

Ponure westchnienia
Oraz chichoty żyjących
Towarzyszą ostatnim krzykom
Niewinnych marionetek
Rzuconych w otchłanie cierpienia

A Zły stąpając po ziemi
Usiadł skulony obok dzikich róż
I zapłakał jak nikt jeszcze
A łzy jego upadły na ziemię
Dopełniając kary za grzech

autor

Czizus

Dodano: 2007-05-24 00:09:27

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie