Koniec opowieści

Przemykam...wśród brudu, pustki i bezcelu,
tak z dnia na dzień, coraz niżej, głośniej i więcej.
Tracę siebie, swoje ideały i wartości,
na rzecz kolejnych zapomnianych wspomnień w butelce pełnej nieświadomości.
Łzami obmywam ból, lecz ból wielkim jest wojownikiem,
nie składa broni.Zadaje ciosy bez przerwy.Boli mnie to życie.
Samotność, o tym nawet nie mówię, to mnie już zżera totalnie.
Ale pogubiłem sie w dążeniu.Teraz tylko otwieram oczy rano.By zamknęły sie nad ranem.
Tylko oddycham.Bez Ciebie tak pragnę śmierci, odejścia w zapomnienie!
Bo tak bardzo Cię kocham!Tylko kto mi teraz uwierzy...
Teorie spiskowe, że w interesach, że kłamca, do samego końca,
tak bardzo wąsko patrzycie na świat, tak ograniczeni, prości.
Nie myślicie o psychice ludzkiej, o błędach., lękach, syndromach,
tylko:Kocha albo nienawidzi.Typowe, dla ograniczonych.
A ja cierpię, na własne, niewymuszone życzenie,
i tak chcę wróćic do Ciebie.Tak tęsknię Anniele.
I nic juz mnie nie wyciągnie z dołka, każdy mówi:wstań!
Żałośni, co to mówicie.Bo niby to takie łatwe, niby siłę jeszcze mam.
Ja umieram, zabijam się, do skutku!
Kiedys odejdę.W końcu się uda.
Tak skończy się historia Rebeliona,
chlopca, którego pokonała wolność.Który zawsze chciał tylko kochać....

autor

rebel

Napisany: 2008-04-22 Dodano: 2008-04-22 10:53:01

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie