Boże, daj śmierć

Dostałem misę, pełną życia, ach, jak wielką misę,
rozbiłem o kant swej duszy.Odrzuciłem owo życie.
Zatracony w wolności, w moim małym ja,
zeskrobałem miłość żyletką z okna na świat.
Skrzywdziłem wiele serc, myślałem, że tak musi być.
A teraz płaczę.Płaczę pragnieniem Ciebie.I już nie chcę żyć.
Nie podobam się sobie, kłębek pomyłek i wypaczeń,
wciąż tylko zdobywam nowe koryta pełne straconych marzeń.
Na własne życzenie, mój pomylony świat, pełen klątw,
I ta świadomość, co przyszła nagle.Tak kocham Cię!Tak nie mam Cie dość.
Za póżno już, bym błagać mógł, bym mógł ucałować stopy Twe,
poszczuta krzywdą, nienawidzisz mnie.
Wierz mi, wolałbym, tak jak chcesz,
zabić się już wreszcie, by nic gorszego nie stało się.
Lepszego nawet nie wyglądam, bo lepsze to Ty,
a tak bardzo nie chcesz mnie, zamknąłem Bogu przed nosem drzwi.
On dał mi owoc odwiecznych, zaprawdę! Odwiecznych próśb,
a ja odepchnąłem dar, nie ucałowałem ziemi.Marzenie pokrył kurz.
Nic juz nie będzie jak kiedyś, nie tak jak bym chciał,
bo serce moje lata gdzieś nad tymi lasami, zawsze będzie błądzic tam.
Nie wróci do mnie, bo twoje jest, choć masz to gdzieś.
Kocham naprawdę i tęsknię do bólu.Boże daj szybką, bezbolesną śmierć.

autor

rebel

Napisany: 2008-04-16 Dodano: 2008-04-15 13:55:53

Ten wiersz przeczytano 373 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie