Koniec Świata (z cyklu: Ludzie,...

PROZA

Mela mawiała o swojej siostrze tak:
- Ta Zenia, to istna dziwaczka! W dodatku uparta, jak osioł! Zawsze taka była, nie tylko po obozie... Za mąż nie poszła i teraz sama jak palec. Tylko do księdza ciągle lata sprzątać - za darmo! Dorabia go, dorabia, a sama byle co zje, nic sobie nie kupi... Dziwaczka!

Przyszła Zenia w odwiedziny, usiadła tam gdzie zwykle - w kącie kuchni na starym krześle. Mela zaczyna wymieniać zalety nowego nabytku - nowiutkiej automatycznej pralki: - Zobacz, Zenia, jaka z tej maszyny dobra rzecz! Nie to co "Frania". Sama upierze, potem w trzech wodach wypłucze, wykrochmali... Wyżymać nie trzeba - tak odwiruje, że bielizna prawie sucha!

Zenia coraz bardziej wydyma policzki zaczerwienione wzburzeniem:
- Co ty mi, Mela, opowiadasz?! Chyba masz mnie za głupią! Tere fere: „sama pierze, płucze, wykręca..!" Niby to ona człowiek - swój rozum ma?!

Mela nie wytrzymuje:
- Z tobą, Zenia, to nawet się nie da po ludzku porozmawiać! Dziwaczka i w dodatku zacofana! Echhh...

I tu dyplomatycznie zmienia temat. Grzebie w kredensie i wyjmuje torebkę ulubionej przyprawy do potraw.
- Zobacz, Zeniu, tej przyprawy zawsze używam do doprawienia gulaszu. No, mówię ci - z nią nabiera smaku - pikantna... A zapach? Aż jeść się chce.

Zenia z zaciekawieniem sięga po papierowe opakowanie, a zaraz potem po swoją torebkę i wyjmuje z niej okulary w rogowej oprawie. Zakłada je z namaszczeniem na nos, choć na nim już jedna para szkieł wygodnie sobie siedzi.
- I po co ci, Zenia, dwie pary tych szkieł? Poszłabyś do okulisty i wypisałby ci nowe, mocniejsze. Lepiej byś widziała! I w jednej parze chodziła.

- A co ty mnie, Mela, pouczasz?! Ja tam swoje wiem: Co dwoje, to nie jedne! O!

Mrużąc oczy zza tego szczególnego optycznego przyrządu, czyta:
- „Przyprawa węgierska”. - Oooo! Zagraniczna! No to musi być dobra!

Obróciła opakowanie w dłoniach. Z tyłu widnieje logo producenta - „Winiary”.
- O, masz! Nawet „wymiary” podali!

- Ech, Zenia, Zenia! Z tobą, to istny koniec świata!


Ale świat wcale się nie skończył; popłynął dalej własnym tempem, nie bacząc na kolejne kwestie dialogu. O nich jednak kiedy indziej. Teraz biegnę doprawić gulasz, potem nastawię pranie, bo moja pralka jest, co prawda, inteligentna, ale nie na tyle, by brudne rzeczy posortować i dobrać właściwy program. Może kiedyś nowy model mnie w tym wyręczy? Kto wie?

autor

grusz-ela

Napisany: 2013-03-22 Dodano: 2013-03-22 07:50:59

Ten wiersz przeczytano 1293 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Bez rymów Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie