Koralik za koralikiem...

Żadna sztuka nie ma tak nieprzewidywalnego scenariusza, jak życie. E.K.

Codziennie koralik nawlekam na sznurek,
po jednym, wytrwale, jak biegnie me życie.
To szary i smutny, to lśniący i gładki,
a inny w kolorach, już jakby obfitszych.
--
Przekręcam je w dłoni, lecz liczyć już nie chcę,
rozpieszczam wspomnienia i wzrokiem je moszczę.
Co jeden, mocniejszy, jak twarde jest życie,
im dłuższa jest nitka, tym bardziej mi droższe.
--
I wszystkie, jak jeden, z niemałą dbałością,
za sprawą młodości, co kiedyś mnie niosła,
dokładnym bilansem liczyłam je przedtem.
Teraz wiedzieć nie chcę, nizam je w proporcjach.
--
Niby takie same, a każdy jest inny,
jak życie w przekroju, dzień od dnia oddala.
Wciąż mi nie wiadomo, ile ich nawlokę,
czy nitki nie zbraknie, czy może korala...

autor

ElaK

Napisany: 2022-07-05 Dodano: 2022-09-05 07:57:49

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie