Korowód

Korowód.
Tłum zebranych z pustych głów.
Cudowny krąg samouwielbienia.
Krąg niewydojonych z myśli krów!

Rozwijam pętle sznuru by trafić z powrotem.
Zaznaczam swym bytem drogę.
Drogę po której kroczyć może każdy.
Nie potknę się spoglądając na gwiazdy.

A potem utulę Cię zwierciadłem mych oczu...
Ogrzeję oddechem strawionego potu...
Przy tobie jestem sobą...
Kim jestem? Uleczalną chorobą?

autor

DANEK

Napisany: 2005-02-07 Dodano: 2005-07-02 09:09:49

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie