korytarz szczęścia

głuchy korytarz krzeseł trzask
jedno zajęte miejsce
wieczór już jest po siedemnastej
ktoś czeka na szczęście

idzie po mału z uśmiechem na twarzy
dopiero w momęcie dwóch kroków
zdziwienie pyta ty do mnie
lecz nie rozumiem wciąż po co

czego ty możesz tchnienie pragnie
jesteś wyjątkiem lecz tyle czasu
długie spotkanie w ciągu trzech minut
beterie grają do dzisiaj tylko

zgubiłam gdzieś dwa kabelki złotego
łańcuszka spoiwo może pod krzesło
upadło lub leży na biurku nie widzę
czy ktoś odnajdzie go za mnie

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2007-02-01 Dodano: 2007-02-02 12:43:32

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie