Kosmiczna Miłość
Sprzedał duszę diabłu.
Nie myślał za wiele,
Choć czytał wciąż.
I raz był w kościele...
Los zetknął nas na mgnienie chwili,
A on dał mi dobroć niezmierzoną-
Świadomą-
Taką co może dać tylko ten,
Co ma duszę okaleczoną.
Ten moment silego zbliżenia,
Powinien być uwieczniony.
Niech chociaż w gwiezdnym piasku,
Zostanie zatopiony...
I jakieś kosmiczne dziecko za lat
Dwieście lub czterysta-
Niech odgrzebie w piasku muszelkę,
Przyłoży do ucha i posłucha:
Historii Miłości-
Która powstała z Wielkiego Wybuchu
I była czysta...
* każda miłość płynąca z serca jest czysta...cokolwiek by nie było...
Komentarze (7)
nie ma ludzi złych i dobrych jest tylko sposób
patrzenia na ich wybory... człowiek religią nie
ograniczony całkiem świadomy zazwyczaj ma dusze pełną
ran...... taki człowiek potrafi kochać jak nikt....z
miłości uczynić coś więcej niż sobie ktokolwiek może
wyobrazić
...może też zabić... czyż ta nie wiadoma nie jest
magiczna..... tacy ludzie to właśnie gwiezdne
dzieci....
Piszesz bardzo ciekawie i choć twoje wiersze są
całkiem inne od moich, jakoś ciągnie mnie je czytać i
komentować . Ich treści są wymowne chociaż czasem
chowają sie miedzy wersami . Im trudniejsze tym
bardziej pociąga.
Czysta miłość .platoniczna ,niespełniona..jak biała
róża..nie każdy może ją dostać.. tym bardziej cenna...
Bardzo ciekawy wiersz.Mądry dojrzały w
przesłaniu.Przyjemny w odbiorze.Pozdrawiam noworocznie
Wybuch niszczy, nie ma delikatności, nie wspóldziała z
rozsądkiem. Najlepiej zapalniki schować głęboko.
ciekawy w swej okazałości wiersz oraz puenta płynąca
do serca czytelnika :)
Ludzie którzy mają okaleczoną duszę są inni.Bardzo
ładny wiersz.