Kowal swego losu
Kimże ty jesteś mały człowiecze,
co ciągle pędzisz naprzód w nieznane?
Dlaczego tak niewdzięczny jesteś?
Ciągle chcesz więcej niż ci jest dane
...
Dokąd tak biegniesz i za czym gonisz?
nie chwycisz czasu, nie zamkniesz go w
dłoni...
Rób wszystko tylko na miarę swej siły,
żyj pełnią życia i ciesz z danej chwili!
Kimże ty jesteś?
- listkiem na wietrze, co ciągle drży z
obawy o marzenia ...
Jesteś marnością, zwykłym powietrzem ...
Wszak wszystko po śmierci w pył się
przemienia!
Nie dąż do sławy za wszelką cenę
i nie odmawiaj gdy o coś proszą.
Możesz być tchórzem lub bohaterem ...
to jest twój wybór - jesteś kowalem swojego
losu!
Komentarze (2)
Bardzo ładnie rymowany, filozoficzny wiersz. Taka
poezja zmusz nas do chwilowej zadumy. A o to przecież
autorcy chodzi.
Na temat formy nie chcę sie wypowiadać bo sie nie
znam. Treść podoba mi się - nic na siłę, za wszelką
cenę nie goń za sławą.. ostatnia zwrotka z mądrym
przesłaniem przesłaniem