Kraina Marzeń

Dochodzę do rajskiej przystani,
Wokół pachną żółte żonkile.
Radość zwierząt nie ma końca
Ah jak spędzam ten czas mile!

W błękitnej sukience, jakże powabnej,
Siadam pod drzewem z tomikiem poezji.
Otwieram wierszyk mój ulubiony,
Ileż w tym wszystkim widzę finezji!

Ja i Cisza i nikt więcej!
Tylko echo z każdej strony.
Taki mały własny świat
Jakże szkoda, że zmyslony...

Bo ja czasem lubię tak
Uciec od was z marzeniami,
I głęboko się zanurzać
I odpływać stąd nocami...

Schować się przed ludzkim losem,
Który tak okrutny jest.
Muszę czasem się wyłączyć,
Bo nie dobiegł życia kres.

Mimo obłudnego świata
Mam też własną swą krainę,
W której lubię czasem być
I tam spędzić chociaż chwilę...

autor

iskierka_nadziei

Napisany: 2005-09-28 Dodano: 2005-09-28 18:09:05

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie