Kraina....sczescia czy pokuty?

Juz nawet nie wiem i nie chce wiedziec co i jak,
stoje na skraju skaly...
grunt osuwa mi sie spod stop,
jestem zdeptana sila losu
i nikt nie musi mnie zepchnac,
za kilka chwil poszybuje sama.
I moze wreszcie sie znajde w krainie smierci,
gdzie nie ma zla...
Moze tam odnajde wewnetrzny spokoj,
moze tam wreszcie nie bede widziala w odbiciu lustra zaplakanych oczu,
juz mi tam nikt nie powie "Kocham", a pozniej "Zegnaj"...
Moze wreszcie bede szczesliwa,
nareszcie bede niezywa!

autor

Milenka

Napisany: 2004-08-10 Dodano: 2004-08-10 11:52:22

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie