Krajobrazy

Wiersz dedykowany moim trzem tragicznie zmarłym przyjaciółkom...

Kiedy siedzę na parapecie
i oglądam te krajobrazy
czysty granat oceanu,
zieleń wiosennej łąki,
biel ośnieżonych stoków,
- o niczym nie myślę
do niczego nie tęsknię
o niczym nie marzę.
Czuję tylko
powiew morskiej bryzy,
która studzi rozpalone zmysły,
trawa delikatnie łaskocze bose stopy
i przypomina beztroskie dzieciństwo,
zimny śnieg nasuwa skojarzenia
o bezkresie świata
i
nieuniknionej przyszłości...
Nie boję się
bo choć są one tylko w moim sercu
i muszą mierzyć się z całymświatem
- są moje...
- NASZE!

Gosiu, Olu, Aniu, śpijcie w spokoju!

autor

KaNgUrKa

Dodano: 2005-09-27 11:19:07

Ten wiersz przeczytano 1689 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Obrazkowy Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie