Kraju mój
zaszczute dusze historii ciągiem
pora wydobyć miłość z otchłani
martwe uczucia zimnym posągiem
ogrzać musimy sami
kraju jedyny mego jestestwa
dlaczego wrogiem brata jest brat
czy już nie dosyć tego błazeństwa
pora zaskoczyć świat
kto naród dzieli sam się ostanie
ten co jednoczy przyjaźń buduje
jeleń do saren rzekł na polanie
to wam oddaję co serce czuje
kraju mój kraju
można żyć w raju
zgody potrzeba
autor
globus
Dodano: 2012-10-12 00:14:56
Ten wiersz przeczytano 1564 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
To prawda...:)
u siebie - literówka
globusie - poprawiłam i siebie i tak powinno być,
żadne imionka-:) dziękuję ślicznie.
Witaj Globusie! fajnie, że znowu jesteś+++++
Pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo dobry wiersz. Jak ktoś nie docenia tego co ma
może zostać z niczym. Są tacy co nam zazdroszczą.
Serdecznie pozdrawiam
kraju mój kraju barwny....każdy ma swoje miejsce na
ziemi
"Kraju mój kraju... można żyć w raju... " jakże
trafne określenie tylko czy nasi prominęci nie są sobą
zbyt zajęci... ??
Myślę, że każdy chciałby mieć radość i zgodę w swoim
własnym domu.
Podpisuję się pod tym apelem o zgodę. Czwarty wers
czytam sobie bez "je". Miłego dnia.
Trzy ostatnie wersy mówią wszystko - tyle i ,, aż ,,
tyle nam potrzeba!!!
Piękny wiersz.
Pozdrawiam+++
bardzo dobry wiersz ku opamiętaniu
witaj,smutne ale prawdziwe,u nas nic się nie zmieni do
końca świata,ukłony
"Zgoda - buduje, niezgoda - rujnuje!" Pozdrawiam!
Swietny wiersz:)Pozdrawiam.
W tych słowach wyczuwam tą dziką esencję stalowego
znaczenia czynów i uczuć.
Bardzo mi się podoba wiersz, to jest konkret.
Jestem patriotką i kocham swój kraj.
Pozdrawiam serdecznie:-) miłego dnia.
Ziuto, jest pani orginalna?
Czy to tak trudno zapamiętać, że piszemy ORYGINAŁ
Powtarza pani to słowo jak mantrę w swoich
komentarzach.
Ponieważ jestem za budowaniem zgody w narodzie
wybaczam pani:-)