Krawędź

Monice

że każdy by tak to ujął
to niejako opisuję krawędź
w sposób prosty lecz okrągły
składający się tylko ze świateł
ciemności w drugim uniesieniu

tańczące atomy leżą i proszą
o spójność osnuwając się
zasiane rządkami na garści
w jednakim miejscu na kuli
lecz porozbijane tu i tam

palcem wytykam w oczy
bo to okrągłość z czarnym
jądrem pochłaniającym cię
do środka a w nim tkwię ja
patrzący na wszystko z boku

jak w centrum się ulatnia obraz
kuszący przez chwilę stałym
niemym szklistym stopem
miniaturowych śladów
zasianych po łąkach życia

autor

Aaron Altrus

Napisany: 2008-01-15 Dodano: 2008-01-15 14:34:26

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie