KRES
ZA ŻYCIA WALCZY Z ŻYCIEM
ZAMYKA OCZY, W OGIEŃ WZNOSI RĘCE
MARZY BY NIEZNANA PRZEPAŚĆ
UWOLNIŁA GO OD RAN
SZUM FAL UDERZA DUSZE
BLISKA DAL- BIEGNIE JĄ DOGONIĆ
SENNA MGŁA PŁOMIEŃ ZGASIŁA
CZARNE OKNA, CZARNE DRZWI
OTCHŁAŃ SMUTKU SERCE ZABIŁA
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.