Kres
Znów zatrzymana codzienność,
pośpiech i chaos zanika.
Niebiański błękit rozbrzmiewa,
trelem melodii słowiczej.
U dołu miasto milczące,
skropione łzami rozpaczy.
Tysiące domów kamiennych,
zwieńczonych krzyżem wspinaczki.
Żarówki ktoś powykręcał,
stacja o nazwie „OMEGA”.
Przyjmie każdego z podróżnych,
nie trzeba pytać – dlaczego?
Pociąg się nagle zatrzymał,
wysiadać, koniec paliwa!
Nastał kres ziemskiej podróży,
zawsze za krótkiej, tak bywa.
A życie pstryk, zgasić światło,
drzwi zamknąć, otworzyć okno.
Niech Psyche wolności zazna,
to nic, że pada – nie zmoknę.
Komentarze (89)
Ładna refleksja.
Miłego dnia :)
ciepło w nadziei, bardzo oryginalnie+:) pozdrawiam
Celina
ten kres jest dalszym ciągiem
mimo że koniec jazdy
ziemskim pociągiem...
+ Pozdrawiam
Piękny wiersz. i to pstryk kończące życie.
Bardzo dobry refleksyjny wiersz! Pozdrawiam serdecznie
Celinko;)
metaforyczna podróż u Ciebie. przez chwilę wsiadłem do
Twojego pociągu.
pozdrawiam serdecznie :)
taaak, życie to taki pociąg... od stacji do stacji...
Tak bywa, że pociąg się nagle zatrzyma,
lecz od czego są warsztaty w białych szatach.
A nick z początkiem jak oksygenium - ma to do siebie,
że podobnie jak ten tlen, jest wyjątkowo żywotny. I
tak ma być nasza królowo przeurocza.
Wiersz na dzień dzisiejszy jak ulał, ale głowa do
góry, jutro dzień wszystkich dusz, a po jutrze dalsza
walka z codziennością.
Nadchodzi kres i milion wylanych łez
"Żyje się tylko raz! Jeśli właściwie, to raz
wystarcza!
Pozdrawiam!
Refleksja na czasie, ładnie podana.
Pozdrawiam Celinko, nie było mnie na beju bo oczy coś
mam zmęczone, ale teraz w nocy wpadłam na moment, a
jutro, a raczej dziś będę ale nie wiem o której,
raczej późno.
Pozdrawiam serdecznie.
Tak uczuciowo i z pozytywną refleksją o przejściu na
drogą stronę. Pozdrawiam pięknie.
Życie zbyt krótkie zawsze a śmierć nigdy nie w porę.
Witaj Celinko bardzo dobra refleksja na ten czas
zadumy
Pozdrawiam Serdecznie
Dobranoc Gabisiu, dzięki za odwiedziny i do jutra.
Buziaki na spokojną nockę, serdeczności:-)