Kres cierpliwości

Czasem brakuje mi już zupełnie cierpliwości
jej ostanie krople kapią z mojego serca powoli
chciałbym już teraz wybiec na spotkanie miłości
czasem się buntuję i robię wszystko wedle mojej woli

już sił mi nie starcza by czekać dalej na cud
chcę kochać marzyć i swoje marzenia realizować
nim serce moje całkiem przemieni się w zimy lód
ile czasu jeszcze życie każe mi się do tego gotować

coś po sobie pragnę zostawić na tym naszym świecie
ślad jakiś odcisnąć swoim prostym małym
życiem
przyznaję niekiedy zachowuję się jak to małe dziecię
witać się chcę ze szczęściem a nie tylko z jego odbiciem

nawet jeśli jutro miało by nie nadejść już dla mnie
nie starcza już życia sił i na walkę moją i czasu
a to co wyśniłem między bajek wsadzę w wyobraźnię
odpływając gdzieś w beznadziei mroczny ten las

może jeszcze ostatkiem sił którą gdzieś chowam
uda mi się przeżyć kolejne te miesiące co przypłyną
może resztkę swojej godności i dumy zachowam
nim dni moje gdzieś niepamięcią się skulą i przeminą

autor

jaro 37

Napisany: 2014-02-26 Dodano: 2014-02-26 18:36:02

Ten wiersz przeczytano 1078 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie