Kreta

Między ziemią a niebem
między chorobą a pochówkiem
między wyspą a morzem
naprężają się struktury niewidzialnych strun
symfonie rozpięte

wibrujące emocje
w strumieniach zapętlonego minojskiego czasu
wypełniają przestrzeń

zatłoczonym autobusem
pewnego wiosennego poranka
wstąpiłem w poranną świeżość
w feromony starożytnej Kidonii
otrzymałem cios
w sam środek kłębuszków zapachowych
cios z kwiatów jaśminu
trąciłem wtedy struny
i usłyszałem śpiew malowanych delfinów
zatopionego pałacu

autor

Larsen

Napisany: 2006-12-28 Dodano: 2007-01-03 22:30:44

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie