Krok

stałam kiedyś nad przepaścią
bezdenną jak tartar
krawędź była stroma i ślizga
chwiałam się a może wahałam
jedna nogę oparłam o nicość
łzy płynęły po moich policzkach
nie mogłam ich powstrzymać
o świecie zapomniałam
skacz skacz
wszystko wołało we mnie
to nie boli
wystarczy jeden krok
i będzie po wszystkim

lecz nagle usłyszałam czyjeś słowa
nie możesz odejść jeszcze nie teraz
i czyjąś dłoń na moim ramieniu
żyję

autor

Jasmina

Napisany: 2002-07-02 Dodano: 2006-07-04 09:23:50

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie