Kroki jesieni

Jesień nadchodzi wielkimi krokami
w trawie wysokiej bury kasztan śpi,
stokrotka smutno patrzy swoim okiem,
bo z latem, odchodzisz i ty.

Chciałam oglądać w twych oczach,
wody zielonej odbicie,
myślałam że czas w miejscu stanie,
że nigdy nie skończy się życie.

Pytasz mnie teraz co mnie tu trzyma,
w szarości poranka i kroplach deszczu,
nie wiem, już nic chyba,a może tylko zima,
co w moim sercu się mieści.

Umilkła płyta ze starym przebojem
i walca już nikt nie zatańczy,
serce rozbite jak dzbanek na dwoje,
nie ozdobi już kwiat pomarańczy,

Luba

autor

Luba

Napisany: 2005-09-12 Dodano: 2005-09-12 07:53:42

Ten wiersz przeczytano 347 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie