Kropelka

Kropelka cierpienia powoli spływa prosto do mego serca
Omija moje lico
Na pierś delikatnie opada
I tam…znika bez śladu
W ocean smutku wpada przez ogromny wodospad cierpienia
Dołącza do setek milionów
Tak samo tutaj przybyłych
W szeregi armii wstępuje
Tej armii nikt nie pokona
Armii „Bólu”, co czuję
A każda kolejna kropelka
Tą moją armię powiększa
Każda wędruje tak samo
Mija me lico
Na pierś delikatnie opada
I tam znika bez śladu
W ocean smutku wpada przez ogromny wodospad cierpienia
Nic w schemacie się nie zmienia

I tylko ON sprawia, że ocean mnie jeszcze nie zatopił...

autor

Ikaragua

Dodano: 2004-11-30 18:50:45

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie