KROPELKA

DLA CIEBIE

Pragnienie,jest w porozumieniu z nieskończonością.
Wzajemnym dążeniem w bezkresie
niespełnienia do końca.
Sen nie daje często odpoczynku w wędrówce.
Narkozą jest,jedynie bez znieczulenia.
A może to metoda na skruszenie zająca,
Stwórcy świata,
abyś coś zrozumiał?
Rozum wyłącza się, gdy spadnie kropelka.
Małe szczęście.
Spada na dłoń,
jak rozpromieniony nagle świat.
Roztrzęsione i oniemiałe serce,
chwyta kwiat,
co musi się i chce rozwinąć w Miłość.
Zaklęcie słów.. kocham Cię,
rozbija w puch mierność tego świata.
Otwieram ręce.
Chodź do mnie! Czekam.
Wieżę Babel budowano z cegieł,
na wzór innych zigguratów.
Jej szczyt topiło babilońskie słońce.
Bóg sławiony przez wiele religii.
Wiatr postrzępił lawę spływających cegieł,
w języki szepczące słowa wszystkich narodów Ziemi.
Tysiące języków modliło się i zapewniało..
że tego czego nie ma,
nie da się powiedzieć.
i runęła niewiedza kompromitująca bełkot.
Dobrze że runęła!
A jednak jest szczęście.
Aby to wiedzieć trzeba wierzyć.
Jestem szczęśliwa.
Jesteś!
Moja kropelko!

Łódź,28.09.2007r. ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2007-09-28 11:51:17

Ten wiersz przeczytano 1428 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie