Kropelka nadziei zaplątana w dłoni

Troszeczkę wiatru dotknęło cielesności,
I niczym podniebne stworzenie
uniosło się ku magicznej nieroztropności,
Poszukiwania prawdy rozbryzgły się w płaty,


Niepoukładana nadzieja
Niedokończone w budowie mury domowej sielanki,
I czasem,
Czasem szukać i znaleźć to znaczy być błaznem,
Gdy nie ma już ścieżki,
A złudzenie otwartej dłoni staje się iluzją.
Trwamy choć łódka tonie.
Tylko dlaczego?

autor

Truskawka:)

Napisany: 2010-05-13 Dodano: 2010-05-13 18:53:30

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie