Krople życia
Kroplą na szybie spisane dzieje
odwiecznych praw, granic niewzruszonych,
jest czas gdy człeku ze szczęścia
jaśniejesz,
i czas cierpienia, łez nieujawnionych.
Nadworny skryba, losu wierne dziecię,
w duszy wyryje głębokie koleiny,
i resztki szczęścia w sny odległe
wmiecie,
ścierając uśmiech w zastaw smutnej miny.
Lub w tęcz odbiciu zagra na niebiosach
wkładając w dłonie diament
najpiękniejszy
i tańcząc pomkniesz po rozległych
wrzosach,
unosząc w sobie dar ów najcenniejszy.
Deszczem po szybie spłynie księga życia,
mapami trwogi, radości, westchnieniem,
mieniąc się panem tego swego bycia,
jesteśmy tylko przeznaczenia cieniem.
Komentarze (1)
ciekawy rozmarzony wiersz