krótki zapis z życia sukienki

Jabłka same nie spadały z drzew. Wieszając się
na gałęzi, pomagałam leniwym konarom wykrzyczeć
gniew, dojrzały od chwili zapylenia. Tak bezlitośnie
patrzeć jak słońce pali je z zewnątrz, w środku
pozostawiając niedosyt. Pamiętam ogrodnika
w kapeluszu. To on zawsze pozwalał cieszyć się
zmurszałą drabiną, na której roztargałam sukienkę.
Za kilka dni odwiedzę grób, w sadzie za domem,
opowiadając smutną historię jabłoni wyschniętej
z samotności.
Nigdy nie dowie się, że rosła w cieniu jego miłości.

autor

Letnia sukienka

Napisany: 2005-09-30 Dodano: 2005-09-30 18:42:20

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie