Krwawnik

Wiersz dedykuje wszystkim MUZOM, które mnie natchnęły

Spadam w nieprzeniknioną pustkę
Nieśmiertelnego życia… Koszmar strącił mnie w niewieście łono
Bezkresnej litości świętych prawd i zatrutych ostrzy zabójców
Wysłanych przez myśl, pojonych mową i karmionych strachem…
Wpijające się w me słabe ciało groty strzał silniejszych, niż
Zastępy Beliala… Istnienie jest wystarczającą karą…
Niezaspokojone żądze, płomień w kręgu myśli…
Pismo wiary, symbol Boga, Słowa obleczone w
Całun smutku i agonii, łączący wszystkie skrajności
Dobiega końca u źródła kresu…
Przelanego krwią, splamionego poprzez magię
Succuba rozlewa strumień „Profanum”…
Wychodzę z myśli w kolejny świat destrukcji
Na skrzydłach Gorgona, z mieczem Abaddona i Maską Behemotha

Dla Piotrulki i Bolęcińskiej Ekipy

autor

Dagon

Napisany: 2005-04-06 Dodano: 2005-05-05 20:57:08

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie