Zbawiciel

Nie wiem, czy się wam spodoba, ale...

Obrazy w twej głowie – uroniłeś łzę
Cierniowa korona – okrutne wspomnienia
Pan przyszedł z nożem – boisz się
Skrywasz swą twarz – chwila przerażenia
Wchodzi na piedestał w blasku aureoli
Oblicze jego spokojne – bez litości
Spoglądasz nań, coś mówi powoli
Szepty w twej głowie – on pełen boskości
Próbujesz się wyrwać ze snu kamiennego
Wskazuje palcem na twe oczy przekrwione
Widzisz dokładnie zbawcę kroczącego
Spojrzałeś na dłonie, śmiercią splamione
Byś w końcu zrozumiał, dlaczego cię nawiedza
Nie po to, by zabić, lecz dla oświecenia
Najgorsze w życiu to ból i niewiedza
Dla jego chwały i twego zbawienia
Nikt nigdy w życiu nie wznosił tej sprawy
Tylko ten „anioł” dał szansę tobie
Nie chce cię straszyć, bądź bez obawy
Nie chce być sędzią i złożyć cię w grobie

... Mam nadzieję, że tak

autor

Dagon

Napisany: 2005-02-09 Dodano: 2005-05-06 22:01:32

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie