Krzesło i stół
Pozostała już tylko pusta butelka.
Gdzie było czerwone wino.
Porzucona miska
bez soczystych jabłoni
samotne krzesło, na którym
pan kiedyś zasiadał.
Białe talerze
a obok łyżka i widelec
Jeszcze nóż do masła.
----
Echem przetaczają się po kątach.
Dawne rozmowy
i to już powoli zanika.
Tylko kto zamknie.
Za sobą drzwi ostatni
Bo jeszcze do szeroka otwarte.
----
Czy ktoś kiedyś zapyta?
A stół znów usłyszy.
Jestem głodny.
Co dzisiaj na obiad
i odmówi krótką modlitwę.
Dziękuję ci panie za te dary.
Które spożywać możemy.
Wciąż cisza króluje.
Jako danie główne.
----
Rzeczy niepotrzebne
przesuwane na bok
nazywane przeszkodą
to ludzkie serca,
które jeszcze czują.
Straszne odrzucenie.
Autor wiersza Damian Moszek
autor
Damian Moszek
Dodano: 2023-08-29 10:17:47
Ten wiersz przeczytano 436 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Im większe domy, tym każdy dalej od siebie.
Pozdrawiam z podobaniem wiersza.
*raczej
Raczek w misce są soczyste /jabłka/ :)
i /Panie/ chyba dużą literą o ile idzie o Tego
Pana(Boga)
Pozdrawiam z podobaniem :)
Rodzinne spotkania przy stole sa na wage zlora.
Wiekszosc wyjechala za pŕaca i lepszym zyciem. Piekny
wiersz. Pozdrawiam serdecznie :)
Kiedyś śpiewała Elżbieta Wojnowska: "Zaproście mnie do
stołu, zróbcie mi miejsce między wami".
A teraz: "Coraz więcej obok nas pustych miejsc przy
stole..."
Dobrego dnia :):)
Wymowa tego wiersza jest wielka.
To szczególny rodzaj samotności, gdy brakuje przy
stole bliskich. Ci, którzy odeszli z tego świata są
niby usprawiedliwieni. Jednak pozostali nie
utrzymujący kontaktów, winni być o to zapytani? Może
jest coś w nas nie tak. Piszę z własnego
doświadczenia, kiedy to córka odmawia kontaktu.
Rzekomo się wtrącam (z troski) i zbyt często mam rację
i nawet nie o nią chodzi, a o komunikację. Zawsze
można powiedzieć, co się myśli i czuje. Wiele zależy
od formy także.
Przykro mi i życzę wiele serdeczności.
Pozdrawiam ciepło ;-)
niestety, stół jest coraz rzadziej miejscem wspólnych
posiłków
Niestety coraz rzadziej rodzina spotyka się przy
stole. Pozdrawiam serdecznie:)
Rodzaj wiersza i tematyka się zgadzają. A gdzie
zapowiedziany optymizm, chyba nie w "rzeczach
niepotrzebnych"?