Krzyczę!!!

Wrzask opętania budzi zmarłych,
Zmarłych znajomych, którzy odeszli…
Ja krzyczę!!!
Krzyczę, opętany obojętnością ludu!
Krzyczę, brakiem zrozumienia!

Szacunek odszedł w marną otchłań,
Odszedł w niepamięć!

Wołam o pomoc Boga naszego,
Boże pomóż!
Pomóż poskładać układankę życia,
Pomóż naprawić błędy ludzkości!

Z marmuru ludu człowieczy…
Opętany szatanem wrogim!
Gdzie jest „człowieczku” marny?!
Gdzie Ciebie szukać mam?!

Krzyczę!

Oczy zalana krwią,
Ręce załamane i dusza zepsuta…
Gdzie jesteś?! Gdzie?!

autor

bartekserwus

Napisany: 2005-02-24 Dodano: 2005-02-24 22:12:55

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie