Krzyk

wszyscy dziś jesteśmy częścią
tego jednego krzyku
wszyscy się odnajdujemy
w tym jednym płomyku

żal ubieramy w słowa
by pozwolić mówić sercu
smutna jego mowa
cicha...samotna z duchem rozmowa

pozwólmy...niech boli
łza ten ból ukoi
odnajdziemy spokój
w świetle płomieni o zmroku

myśląc o Nich
zdamy sobie sprawe
że tak długo
jak jest nam dane
podziwiać będziemy
życia dar
dopóki
nie
pryśnie
po
nim
czar

[*]

autor

HazelEye

Napisany: 2006-11-01 Dodano: 2006-11-01 22:34:55

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie