Krzyk
wszyscy dziś jesteśmy częścią
tego jednego krzyku
wszyscy się odnajdujemy
w tym jednym płomyku
żal ubieramy w słowa
by pozwolić mówić sercu
smutna jego mowa
cicha...samotna z duchem rozmowa
pozwólmy...niech boli
łza ten ból ukoi
odnajdziemy spokój
w świetle płomieni o zmroku
myśląc o Nich
zdamy sobie sprawe
że tak długo
jak jest nam dane
podziwiać będziemy
życia dar
dopóki
nie
pryśnie
po
nim
czar
[*]
autor
HazelEye
Dodano: 2006-11-01 22:34:55
Ten wiersz przeczytano 591 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.