Krzyk istnienia

Głośno krzyczę, nikt nie słucha
Echo tylko mnie rozumie
W moim sercu deszcz i plucha
Słowa moje giną w tłumie

Szukam drogi przez szarości
Świat kolorów tak odlegly
Gdzieś odeszła myśl mądrości
I marzenia się rozbiegły

Na temblaku serce moje
Gdzie mój oddech życiodajny
Same żyją me nastroje
W tym żywocie jednostajnym

Toczę kamień syzyfowy
Pod tą górę z własnych chęci
Pokaż Boże świat mój nowy
Niech w mej glowie się zakręci

Nie znam recept na istnienie
Ale dusza chce do ludzi
Małych marzeń chcę spełnienia
By się warto było trudzić

autor

DARIUSZ

Napisany: 2014-12-15 Dodano: 2014-12-15 10:32:45

Ten wiersz przeczytano 952 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie