Księgi życia - jesień. Proza.

Jesień - to ty i ja, wśród drzew
przyodziewających się w szkarłatną szatę,
paproci i krzaków układających się do snu
pod kołderką liści. To okres
bliższego poznawania się i purpurowych
zachodów słońca,które rzucało w nas pękiem złocistych promieni.Odlatujących ptaków,
smutnego szumu wiatru w konarach drzew,
ołowianych chmur z bladym błękitem nieba.
To czas, gdy nasze serca i ciała w pogodne dni
ogrzewały się w osłonecznionym zakątku
ogrodu, gdzie panowała cisza przerywana
tylko brzęczeniem drobnych muszek i pieściła
delikatnym powiewem wiatru, przynosząc
ze sobą słodki zapach z ukwieconych klombów.
Drzewa owocowe przybierały barwę
zaśniedziałego brązu, a długie ich cienie
padały na niedawno jeszcze zieloną trawę.
Liście drżały pod wpływem powiewów
jesiennego wiatru, a rozłożysta jabłoń
usiłowała dosięgnąć złocistej, ciepłej
tarczy słonecznej dla swych rumianych owoców.
Zachwycaliśmy się pięknem jesieni,
urokiem i bogactwem barw, poddając się
rozkwitającemu uczuciu, jakby gorące
kolory tej pory roku przeniknęły
do naszych serc…
Tessa50

Jesień mi cię dała, jesień cię zabrała...

autor

Tessa50

Napisany: 2010-02-02 Dodano: 2010-02-02 12:46:07

Ten wiersz przeczytano 1012 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie