Księgi życia - jesień. Proza.

Piękne jesienne wspomnienia zapisane w księdze
życia...pozdrawiam :)

jesiennie, barwnie...pozostały wspomnienia...dobre
pióro

Cudowna miłość,tylko przykro i smutno mi się
zrobiło,gdy jesień dała takie piękno,a potem zabrała
wszystko,zostawiając na pocieszenie
wspomnienia.Pozdrawiam.

Lubię tą Twoją prozę, dzisiejsza mnie wzruszyła,
pozdrawiam.

Jak zwykle piękny opis przenoszący czytelnika w inny
świat. Podoba mi się ten Twój świat, bowiem czuć w nim
miłość. Pozdrawiam:)

Kolejna księga twojej prozy - Jesień...i piękno
metafor formy i słowa...tak tylko potrafi serce które
kocha...duży plus..pozdrawiam...

Tesso, jak zwykle. Pozdrawiam

wiersz sentymentalny, przepełniony uczuciem...
przepięknie opisałaś jesień, pełną
kolorów...pozdrawiam

jakby gorące
kolory tej pory roku przeniknęły
do naszych serc…Przepiękne zdanie ..a cała proza
jest cudowna

Kto daje i zabiera, ten się w piekle poniewiera.
Jesień do piekła ;) Oczywiście zartuję, ale tak mi się
przypomniało :)

Jakby Polska złota jesień! Dla mnie jest to bardzo
ładnie napisane-nie mam aż takich wymogów,a najwięcej
liczy się treść którą przekazujesz i ona mi trafia w
całości-przyrodę jednak opisujesz coraz ładniej i
umiesz przekazać barwę odpowiednio do pory roku -
super...powodzenia

Witaj. "jesień to ty i ja, wśród drzew / odzianych w
szkarłatna szatę." - tak bym zaczął. W tytule masz
"Księgi życia - jesień" tak wiec powtórzenie w tekście
jest zbyteczne. Ponadto postaraj się nie powtarzac
motywów (ten z wiatrem jest użyty aż trzy razy,
podobnie jak z drzewem) postaraj się prowadzić
narracje systematycznie, tak jak wzrok który przesuwa
sie po kolejnych obrazach. Sam tekst ma na celu
pokzaanie za pomocą obrazu pewnych emocji, więc zbyt
duża ilość przymiotników chyba mu nie służy. Pozbawia
czytelnkia pola do interpretacji tym samym zabawy z
wiersza, np masz: "To okres naszego
bliższego poznawania się i purpurowych
zachodów słońca, odlatujących ptaków,
smutnego szumu wiatru w konarach drzew,
ołowianych chmur z bladym błękitem nieba
i słońcem rzucającym pęk złocistych promieni." a ja
zaproponuje Ci małe ciecia: "To okres
bliższego poznawania się,
zachodów słońca, ptaków,
szumu wiatru w konarach i
ołowianych chmur na tle nieba,
które rzucało w nas pękiem promieni." Pierwszy opis
jest ładny ale skończony drugi może dawać czytelnikowi
więcej miejsca na poetycką wyobraźnie jednocześnie nie
pozbawia twojej relacji autentyczności. Ok. Jak Cię
jescze nie wystraszyłem to dobrze a jak już, to daj
znać, wiecej nie będę ;) ale właśnie tak widze dziś
teb wiersz, w którym na pewno jest dużo ciepła i
Ciebie. - pozdrawiam serdecznie :)

piękna złota jesień zobrazowana u Ciebie , choć
zakończona nostalgiczna nutą .... pozdrawiam

jesień piękna w swych barwach i dojrzałości
owoców...szkoda,że naznaczona odejściem ukochanej
osoby

Piękny opis jesieni, tymbardziej, iż ukazane są
pozytywne aspekty owej pory roku, a nie plucha i tym
podobne.
Pozdrawiam.