Księżyca brzemię
Dziękuje że jesteś...
Smutne Twe oczy
Spoglądają na ziemię
W osnowie nocy
Ciężkie Twe brzemię.
Pośród głębokiej ciemności
Łzy światła wciąż ronisz
By niewdzięcznej ludzkości
Płaczem ciemność przegonić.
Ciężka Twa dola doprawdy
Na szczęscie przyjaciół masz wiele
Przynoszą Tobie pocieszenie...gwiazdy
Twoi mali przyjaciele.
...to Ty światło mi niesiesz, gdy w duszy mrok.
autor
aegrimonia
Dodano: 2005-09-25 05:12:04
Ten wiersz przeczytano 749 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.