Ksiezycowa lacznosc...

Pojechalam dzis tam by milosci odnalezc smak...

Stalam tam dzis,
po zachodzie slonca,
nad brzegiem tej samej Wisly,
daleko od domu...
Ale tak blisko bylo do Ciebie...
Tylko wyciagnac dlon i juz...
Prawie...Jestes...

Wspomnienia znow nabraly ksztaltu,
nabraly barw...Z kazda rozpamietywana chwila dusza nabierala sil...
Oczy zalsnily znow blekitem,
mogly spojrzec ksiezycowi w twarz...
Serce nabralo radosci by moc znow
kochac Cie tak...

Dzis nad brzegiem Wisly,powrocily nasze wspomnienia, nasze marzenia, wrocila do mnie Twoja twarz, nie, nie byla zapomniana tylko troszke juz pozacierana...

Dzis nad brzegiem Wisly patrzac na ksiezyca swiatlo w gore wyciagalam rece, proszac magiczna moc zeby zaniosla Tobie obraz moj...

Kochany, podnies oczy i spojrz na nieba ton, tam nasz przyjaciel ksiezyc podaje Ci moja dlon...

(...) najwazniejsza jest lacznosc ksiezycowa, bo wymyslona i nasza...

autor

kropeleczka

Napisany: 2005-03-20 Dodano: 2005-03-21 07:45:59

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie