KSIĘŻYCOWE ROZTERKI

Zasmucił się Księżyc w pełni okrutnie,
przysłonił chmurą zasępione oblicze.
Czemu mnie za swe błędy obwiniają?
Przecież ja ludziom tak dobrze życzę...

Na to Twardowski, co na nosie mu siedział
i kamień księżycowy z buta wytrząsał
- nie martw się, Stary - cicho odpowiedział
- ludzie muszą z kogoś robić wielbłąda.

Lecz poczekaj, niedługo już, wiosną,
gdy dzień dłuższy, i jaskółka przyleci,
będą wzdychać do ciebie zakochani,
i natchnienia w tobie szukać poeci...

autor

Jotka1

Napisany: 2005-02-27 Dodano: 2005-02-27 22:22:13

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie