Kto Kocha, musi umieć zgubić...
Kiedy pierwszy raz to przeczytałem
Jeszcze wtedy nie wiedziałem
Jak wielkiego sensu nabiorą w mym życiu te
słowa
Że będzie świecić słońce, a później się
schowa
Czarne chmury nadal mi to słońce
zasłaniają
Choć ogniste promyki powoli się
przebijają
Czy starczy Nam sił by rozpędzić te chmury?
By znów świeciło słońce, by dzień nie był
ponury?
Wiem, że masz do mnie słabość, tego jestem
pewien,
A ja...? No cóż... Nie wyobrażam sobie
życia bez Ciebie...
K.C.K.M.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.