Kto mnie oświeci

Może ostatnia to już godzina,
a ja uparcie chwile swe trwonię.
Sam nie wiem jaka tego przyczyna,
kto mnie przekona, że będzie koniec?

Dlatego kłócę się z własnym losem,
nie czuję razów które mi daje.
Na cios odpowiem natychmiast ciosem,
oraz przekornie do walki staję.

Jak powinienem życiem kierować,
z wielką powagą przestrogę czytać?
Czy cień uwagi w sobie zachować,
czy resztę marzeń o więcej pytać?

Błądzę więc dalej w sennej powłoce,
dusząc obawę szybkim skreśleniem.
Póki mi miłe są jeszcze noce,
póki świt jasny nie jest cierpieniem.

Może ostatnie to już godziny,
nawet, minuty bo, szybciej płyną.
A ja wciąż szukam jakiejś przyczyny,
kto mnie oświeci, że żyję drwiną...

autor

Grand

Napisany: 2020-08-30 Dodano: 2020-08-31 10:28:48

Ten wiersz przeczytano 305 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie