Ku marzeniu

Ku marzeniu... Tytuł mówi wszytsko. Nie wolno o nich zapominać.

Jeden moment
Zamknięty w butelce
Zakorkowany w gwieździstej zieleni
Posród westchnień i zwątpienia
Pozostawiony na zawsze

Jedna myśl
Tak dławiąca jak ulotna
Z tyłu głowy
Jej królestwem pamięć
Jej rozkazem łza
Obrazem jej wspomnienie

Mógłbym przysiądz
Że marzenia mają formę
Gładką strukturę
Bezkształtną
Unoszącą się z wiatrem dobrych chęci
Pękającą cicho
Jak porcelanowa filiżanka
Butna we własną niezależność

Słowik wyśpiewa
Dziewicza pieśń popłynie
Z małych płuc
I wielkiej wrażliwości
Nuty polecą lekko
Z wiartem niewiedzy
W ruletce przyszłości
Jest tylko jedno „ale”
„Ale” tchórzy
Bo marzenie
To wielki akt odwagi

autor

Orion

Dodano: 2006-01-11 13:20:20

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie