Ku Naturze

Żyjemy aby przetrwać,
Zamknięci w szarych domach,
Żyjemy aby przeżyć,
W tych betonowych schronach.

Żyjemy aby stworzyć,
Coś ku pamięci naszej,
Niszczymy gdy upadku,
Wolno nadchodzi zmierzch.

I w tych przepięknych schronach,
Liczymy nasze dni,
Nie wiedząc kiedy skona,
Przeklęta duma świata.

Pozamykani ludzie,
W domostwach swoich tkwią,
Zamknięci jak te kwiaty,
Co bez wazonu schną.

Nadeszła betonowa,
Masowa era świata,
Jest pusta smutna sama
Na krańcu tego świata.

I ty w niej ciągle tkwisz,
W obronie sadzisz róże,
Bo chcesz utrzymać w dłoni,
Natchnieniu nadać sens.

A ja ci powiem słuchaj,
Jak głośno krzyczy świat,
Wyjdź tutaj, dzisiaj do nas,
Zasadźmy nowy kwiat.

Zasadźmy dziką różę,
Niech ulicami mknie,
Niech pąki kwiatów w górze,
Rozsadzą dłonie me.

Niech wolność bez przymusu,
Oplecie serce Twe,
Nadając piękna, schronu
Na polnej drodze Twej.

A ty jak betonowy,
Wciąż w domu dusisz się,
Bez piękna twego schronu,
W ciszy zasmucasz się.

Dom, praca, szkoła, biuro,
Wciąż kasa, złoto, złom
Komputer, telewizor
Nadają życia ton.

Sex, zdrada, sztuczna miłość,
W prezerwatywie dzieci,
Piguły, chemia, porno,
Wspaniałomyślny schron.

I to się dzieje wszystko,
W tych betonowych domach,
Jak patrzeć jest mi przykro,
Kiedy to wszystko skona.

Bo wiem że już nadchodzi,
Dzień w którym każdy z nas,
Usiądzie pod kwiatami,
Dzikości pozna smak.

Usiądzie pod tą różą,
Tą dziką bez osłony,
Skrzyżuje swoje dłonie,
Nabierze tej pokory.

A dzika róża w tedy,
Przedstawi tezę swą,
Wolności świat pokory,
Władczynią świata jestem.

I dotknie dłonie twe,
Poczujesz ciepła smak,
I schronu serca twego,
W przyrodzie znajdziesz takt.

autor

Facet

Dodano: 2007-05-07 10:09:34

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie