Ku przestworzom II

II

Już samodzielnie zgłębiasz wiedzy kręgi
Wciąż ją poszerzasz – nie ma granic myśli.
I sam już nie wiesz do jakiej potęgi
Pomnażać mógłbyś wiedzę i ... uściślić.

Rozum nie starcza, wprzęgasz komputery
Życia nie starcza, chciałbyś je przedłużyć.
Łamiesz wciąż nowe zasady, bariery...
Skąd czerpiesz mądrość jak ją potem użyć?

Dobrze mieć serce otwarte na ludzi
Szczere i prawe, czułe na wartości.
Bo gdy go zbraknie, a zło cię ułudzi

Wyzbędziesz rychło tej świadomości
Najświętszej w duszy, co sumienie budzi.
Stracony ś wtedy i zgubą ludzkości...

05.11.2009

autor

Luna Gaj

Dodano: 2009-12-02 15:40:58

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie