Ku wschodowi

Marnością jest uśmiech, gdy wokół brzmi cisza
Królewskie milczenia pod dachem żywota
Niepewność wolności zdobiona kłamstwami
I szlaban miłości, nieskrytej dla ludzi...

Pamiętny taniec w rytm śpiewu tęsknoty
Zamknięte powieki oddane marzeniom.
Wyryte z kamienia, wieczne wspomnienia
Listy tej samej, bezdusznej przeszłości...

Koniec początkiem bywa, lecz czasem
Zbłąkane myśli szukają odpowiedzi
Na granicy smutku... a może rozstania?

Jak wierzyć w szczęście? - to przecież chwila!
Jednak nadzieja czuwa ukryta - gdzieś jest
Na horyzoncie, oczekuje wschodu słońca.

Wszystkim, którzy oczekują na wschody słońca...:)

autor

izzi

Napisany: 2000-02-10 Dodano: 2004-06-23 11:23:15

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie