KUPIDYN

Mam ja wujka zdolny dziadek,
który czuł się nastolatkiem.
Łupił serca starszych babek,
nałogowo nie przypadkiem.

A obiecał złote góry ,
mannę która z nieba zleci.
Potrafił pleść te bzdury
a wierzyły mu jak dzieci.

Ciechocinek czy Krynica,
Złote Piaski fal bujanie.
Za nim ciągły się ławice,
same brania tylko brania.

Pozazdrościć mu wigoru,
szampan kawior na śniadanie.
Także zdrowia i humoru,
gotowości w buzdyganie.

Siedem kresek już się zbliża,
wujek dziś skacze na bandżi.
W towarzystwie wiek obniża ,
dobrze czuje się w melanżni.

Traci zdrowie na romansy ,
babek mrowie z walizkami.
Chowa się ten wielki kogut,
przed babskimi najazdami.

Hordy ciągną jak procesja,
starsze młodsze po czterdziestce.
Nie odstrasza ich dygresja
i kieszeni płótna resztce.

Chcą tarzana czy herosa ,
uwierzyły w wujka sztubę.
Widzą tylko czubek nosa,
resztę rzucają na zgubę.

Czy się dziwić mam wujkowi,
czy kobietom które kocha?
Chyba flaszkę Amorkowi,
ktoś postawił żeby szlochał.

autor

Prymus

Dodano: 2011-10-14 13:09:06

Ten wiersz przeczytano 2020 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie