Kwiat paproci (Villanella)

Noc jasna cicho stąpa, letnio rozmarzona,
z uśpionych wsi dochodzi czujnych psów szczekanie.
Zasnęły chabry w zbożu, pąk tuli piwonia.

Na wzgórzach płoną stosy skwierczącego ognia
jakby się chciały iskry szczerym złotem zanieść.
Noc cicho stąpa jasna, letnio rozmarzona.

Nocne sówki przemknęly za ćmami w pogoni,
Żerujący zwierz nagle poruszył krzakami.
Śpią słodko chabry w zbożu, cuda śni piwonia.

Panienki zielne wianki kładą w wodę, do dnia.
Kwiat paproci zaświecił aż cały las zamilkł.
Noc niestrudzenie stąpa letnio rozmarzona.

Kto wie jak kochać mocno, kwiat paproci posiadł.
Ma w życiu cel i szczęście a miłość bez granic.
Westchnęły chabry w zbożu, przez sen drży piwonia.

Pachnący ranną rosą wstał świt z matki łona.
Z budzących się wsi słychać czujnych psów szczekanie.
Noc stąpając zawraca, letnio rozmarzona.
Chabry zboże zbudziły, rozkwitła piwonia.

autor

Stella-Jagoda

Napisany: 2013-06-17 Dodano: 2013-06-17 09:39:40

Ten wiersz przeczytano 2365 razy

Oddanych głosów: 57

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie