Kwiat Straconych

We mnie kwitnie kwiat straconych
podlewam go żalem,
kłamstwem użyźniając drogi
we mnie miłość do ubogich
gdy podkładam im swe nogi
we mnie pogarda dla spragnionych
a nienawieść droga zgody
we mnie śmierć buduje domy
w krematoriach swe hotele
w których każdy ma swą cele
a w kostnicy moc rozrywek
na wakacje wypoczynek,
we mnie nie ma już radości
u mnie wszystko dziś w promocji
we mnie smutek jest marzeniem
dla nielicznych wyróżnieniem
we mnie obłed drzwi otwiera
dla ciekawych skrywa mysli
których obraz ci się przyśni
we mnie rosnie zgniły owoc
co nasiona rozsiewa trwogą
we mnie drzewa rosną
korzeniami do góry
tam gdzie wyobraźnia tworzy mury.

autor

Sarcatriel

Napisany: 2000-07-19 Dodano: 2006-09-16 02:15:37

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie