Kwiaty kwitną za jesienią

/nie zapomniałam jeszcze jak mój cień szedł przez pola, łąki, lubił ciszę, chłonął całym sobą. a gdy rzeka wystąpiła
z brzegów, opowiadał o zmorach i wiedźmach/

strać pamięć, przymknij oczy i nie czekaj na dobrą pogodę, bo jest jak wierzba bez liści, gdy ziemia drży czort śmieje się we mnie to znów zamienia w ciszę w oszlifowany kamień, który wyrzuciła rzeka

jestem tam i dotykam go w snach, w wizjach przeklinam świat który płynie niewidzialną łodzią jest świątynią bez drzwi i okien

więc zapomnij dzień w którym szedłeś przez pola i łąki - pochłoń spokój kiedy zasypiam

wstaje świt

autor

Ewa Kosim

Napisany: 2020-03-02 Dodano: 2020-03-02 11:57:35

Ten wiersz przeczytano 1684 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie